Columns schrijven: zit er brood in?

Ik stond vanmorgen bij de bakker toen ik achter mij een enorme stilte hoorde. Er was namelijk niemand anders in de winkel dan ik en de bakkersvrouw.

“Kan ik u ergens mee helpen?”, vroeg zij vriendelijk.

-“Nee dank u, ik kijk nog even rond.”, antwoordde ik en sperde demonstratief mijn ogen wijd open. Ik speurde de winkel af naar iets opmerkelijks. Een broodje met een rare vorm, een rare naam of iets modieus als glutenvrij dubbelgekneed knalerwtenbrood. Maar ik zag niets waar ik mijn giftige columnistenpijlen op kon richten. Waar ik ook keek, zag ik slechts doodgewoon brood, gevulde koeken en chocolade paashazen.

Ik vond het nog wat te vroeg om te een stukje bij elkaar te zaniken over paaseitjes die na twee weken na Kerst in alle winkels in de schappen opduiken. Dus besloot ik nog maar wat te wachten. Ondertussen neuriede ik wat, deels om de tijd door te komen en deels om de stilte tussen mij en de bakkersvrouw niet al te onaangenaam te laten worden. Uiteindelijk druppelden er wat klanten binnen die ik stuk voor stuk grondig observeerde en ik spitste daarbij mijn oren, maar niks hoor! Wat een grauwe bende. Niks geen beginnersgeluk voor de kersverse columnist.

De bakkersvrouw die mij schijnbaar meer dan zat was, vroeg nogmaals of zij mij kon helpen. Ditmaal was haar toon streng. Ik dankte haar nogmaals beleefd en  voegde er aan toe: “Om eerlijk te zijn, kom ik niet voor het brood.” Nu liep de bakkersvrouw rood aan en eiste op hoge toon dat ik het pand onmiddellijk zou verlaten. Uiteraard weigerde ik dit. Vrije nieuwsgaring is een groot goed en de onafhankelijke pers mag nimmer wijken voor intimidatie of dreigementen.

Enige tijd later arriveerde de politie die mij met harde hand uit de bakkerij verwijderde. Om een nekklem te voorkomen stribbelde ik slechts voor de vorm wat tegen en schreeuwde enkele leuzen met woorden als politiegeweld en dictatuur en hierbij zocht ik de camera’s van de ongetwijfeld in het kielzog van de politie meegezogen medejournalisten. Tot mijn verbazing vond ik slechts het oog van de bewakingscamera van de bakker.

Pas laat in de middag kwam ik op borgtocht vrij.

Izaak