Vis
In de supermarkt. Die anders ingedeeld is en waar ik maar niet aan kan wennen. Vlak na de groenten en het fruit: vriesvakken. Ik ben wat wazig, vermoeid en toe aan een bril. Zorgen. Aan mijn hoofd. Niet helemaal in de supermarkt dus, terwijl ik daar toch echt ben. Duw mijn karretje. Als plotseling. Oogcontact. Een vis op het droge. Een fractie van een seconde opperste paniek: “Help! Mensen! Een wezen in nood! We moeten hem redden! Water!!” Maar meteen daarop de juiste waarneming. Het is een vis in een plastic verpakking. Hij is dood. En dat is ook de bedoeling. Godzijdank. ( Shop on my friend. With hope in your heart .)